Author: stephencurryshoes

เรื่อง : อุเทน ภุมรินทร์ ภาพ : วิชญนันท์ ลิมปรุ่งพัฒนกิจ ขอแนะนำนกสามัญประจำบ้านที่เราล้วนคุ้นหน้าคุ้นตา แถมยังสุดสวย ชวนให้เรามาเฝ้ามอง สัก 5 ชนิดนะครับ ป.ล. ทั้ง 5 อันดับอาจไม่ตรงใจผู้อ่าน หลายท่านอาจแย้งว่า นกในเมืองชนิดอื่นที่สวยกว่านี้ก็มี ทำไม? ไม่ติดใน 5 อันดับ ต้องยอมรับเลยว่า ผู้เขียนเอาใจตัวเอง เลือกนกเมืองที่พบได้บ่อยตามสวนสาธารณะ มานำเสนอก่อนครับ 1.นกตีทอง / Coppersmith Barbet (Psilopogon haemacephala) ขนาด : 16-17 ซม. นกแสนสวยที่พบได้ง่ายแม้ในเมืองหลวง เจ้าของเสียงร้อง “ต๊ง ต๊ง…” ก้องกังวาน จนเป็นที่มาของชื่อ เพราะฟังเสียงราวกับมีใครไปตีทองคำอยู่บนยอดไม้นกชนิดนี้ มีลำตัวด้านบนสีเขียว หน้าผากสีแดง ใบหน้าสีดำ มีคิ้ว บริเวณใต้ตา และคอสีเหลือง ตัดกันกับแถบสีแดงบริเวณคอด้านล่าง อกตอนบนสีเหลือง อกตอนล่างและท้องสีขาวอมเหลืองมีลายขีดสีเขียวกระจายทั่ว เจ้าตีทองทำรังเลี้ยงลูกน้อยในโพรงไม้เช่นเดียวกับกลุ่มนกโพระดกชนิดอื่น โดยใช้ปากที่หนาและแข็งแรง เจาะโพรงตามกิ่งไม้ที่แห้งตายคาต้น พวกมันกินผลไม้ เช่น […]

การทำหมันให้แมวไม่เพียงแต่จะหยุดการขยายพันธุ์ที่เกินการควบคุม แต่ยังทำให้แมวตัวอ้วนขึ้นด้วย ทีนี้แหละ จะได้กอดพวกมันแบบเต็มไม้เต็มมือสักที แต่จริงๆ แล้ว มีแมวบางสายพันธุ์ที่ตัวใหญ่โดยธรรมชาติ นี่ไม่ได้หมายถึงเสือ สิงโต หรือสัตว์ป่าน่ากลัวนะ แต่หมายถึงแมวจริงๆ นี่แหละ จะมีพันธุ์ไหนบ้าง ไปดูกัน 1. แมวซาวันนา แมวซาวันนาเป็นแมวที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและแพงที่สุดในปัจจุบัน เมื่อตัวโตเต็มวัย พวกมันสามารถชั่งน้ำหนักได้ถึง 9 กิโลกรัม แม้ว่าบรรพบุรุษของแมวพันธุ์นี้จะเป็นสัตว์ป่า แต่พวกมันรักสงบ เป็นมิตร แถมยังฉลาดอีกด้วย 2. แมวป่านอร์เวย์ แมวป่านอร์เวย์เป็นแมวชนิดเดียวที่สามารถปีนลงด้วยหัวก่อน พวกมันสามารถอยู่ในอพาร์ตเม้นต์ได้ดี นอกจากนี้พวกมันยังน่ารักและมีขนาดตัวที่น่ากอดมากๆ เมื่อโตเต็มวัย ตัวผู้จะหนัก 6 กิโลกรัม ในขณะที่ตัวเมียจะมีน้ำหนักเบากว่าตัวผู้เล็กน้อย แต่หากคุณจะเลี้ยงแมวพันธุ์นี้ คุณต้องรู้ว่ามันมีนิสัยชอบล่า ดังนั้น ต้องเปิดโอกาสให้มันได้ใช้ชีวิตแบบแอคทีฟ 3. เมนคูน เมนคูนเป็นแมวขนาดใหญ่ที่พบในสหรัฐอเมริกา ตัวผู้น้ำหนักเฉลี่ยอยู่ที่ 4-7 กิโลกรัม ส่วนตัวเมียอยู่ที่ 3-5 กิโลกรัม พวกมันมีความยาวของลำตัวได้สูงสุดถึง 97 เซนติเมตร และมักดูคล้ายแมวป่าชนิดหนึ่ง เมนคูนไม่เหมือนแมวทั่วไป เพราะพวกมันชอบว่ายน้ำ ดังนั้น […]

เมื่อค้นข้อมูลจาก Wikipedia ก็พบว่า คำว่ามินิเร็กซ์ในภาษาอังกฤษถูกเขียนว่า Mini Rex ซึ่ง Mini ถูกแยกออกจาก Rex ซึ่งในประเทศไทยนิยมเขียน 2 คำนี้ให้ติดกัน คือ Minirex แต่สำหรับบทความนี้ ผมขออ้างอิงข้อมูลจากทางวิกิพีเดีย คือ ใช้คำว่า Mini Rex ประวัติกระต่ายมินิเร็กซ์ มินิเร็กซ์เป็นสายพันธุ์กระต่ายที่มาจากฝรั่งเศษในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เกิดการกลายพันธุ์ของกระต่ายพันธุ์เร็กซ์(Rex) ทำให้รูปร่างผิดไปจากเดิม เนื่องจากมินิเร็กซ์มีขนาดเล็กและมีความเป็นมิตรทำให้มันเป็นหนึ่งในสายพันธุ์กระต่ายที่นิยมที่สุดในสหรัฐฯ มินิเร็กซ์ถูกขึ้นทะเบียนโดย ARBA ในปี ค.ศ. 1988 และจากนั้นมันเป็นกระต่ายที่ผู้คนส่งเข้าประกวดเป็นจำนวนมาก เมื่อโตเต็มที่มินิเร็กซ์จะมีน้ำหนักประมาณ 1.6-2.0 กิโลกรัม มีขนค่อนข้างสั้น เงางาม ขนกำมะหยี่ โดยเฉลี่ยขนจะยาว 1.56 เซนติเมตร มาตรฐานกระต่ายมินิเร็กซ์สำหรับการประกวด กระต่ายควรเจริญเติบโตดีที่บริเวณไหล่ ลำตัวและขา หัวควรตั้งอยู่บนลำคอที่สั้น หูหนาและมีความยาวไม่เกิน 3.5 นิ้ว (8.75 เซนติเมตร)  ควรมีขาที่ค่อนข้างสั้น ขนควรหนาแน่นและตรง ขนราบเรียบนุ่ม ความยาวของขนจะอยู่ระหว่าง […]

“จิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงิน” สัตว์เลี้ยงสุดแปลกของคนอินโดนีเซีย หลังจากที่เราได้รู้จักกับจิ้งเหลนนานาชนิดในโลกที่แต่ละตัวมีความงดงามแตกต่างกันออกไปแล้ว ในวันนี้เราจะขอนำคนไทยเดินทางมาเสาะหาจิ้งเหลนอีกชนิดหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลไม่ใกล้จากประเทศเราอย่างประเทศอินโดนีเซียซึ่งเวลานี้เจ้าสัตว์เลื้อยคลานที่ถูกเรียกว่า “จิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงิน” กำลังเป็นที่ฮือฮาในหมู่ของคนรักสัตว์เลี้ยงกันอย่างมากในแบบที่ไม่มีใครเหมือน หลายคนคงเคยเห็นแต่สัตว์เลี้ยงสุดประหลาดอีกัวน่ากันมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยรู้ว่าอินโดนีเซียก็มีสัตว์เลี้ยงสุดประหลาดที่ไม่แตกต่างจากประเทศอื่นในโลกอย่างจิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงินเหมือนกันนะเอ้าเห็นเงียบ ๆ แบบนี้ แต่เซอร์ไพรส์เหล่าคนรักสัตว์เลี้ยงอย่างพวกเราแรงมาก ว่าแล้วก็ชักอยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้าสัตว์เลี้ยงสุดแปลกอย่างจิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงินจะมีความพิเศษอย่างไรกันบ้าง? แล้วทำไมคนอินโดนีเซียยุคใหม่จึงได้คลั่งไคล้กันจนกลายเป็นเทรนด์สัตว์เลี้ยงยุคใหม่ที่มีแต่คนบอกว่าใครไม่มีติดบ้านคือเชยสะบัดเลย มาดูกันดีกว่าเผื่อไปอินโดนีเซียแล้วคุณอาจจะอยากเอากลับมาเลี้ยงสักตัว ทำความรู้จักกับ “จิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงิน” “จิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงิน” หรือที่ชาวต่างชาติเรียกกันว่า “บลูทั้งค์” ตามลักษณะพิเศษของมันที่แตกต่างจากจิ้งเหลนอื่นตรงที่ลิ้นของมันมีสีน้ำเงินขนาดยาวอันเกิดจากเมลานินภายในร่างกาย ซึ่งโดดเด่นตัดกับลำตัวอ้วนกลมสีเทาลายน้ำตาล เกล็ดเรียบลื่นมีความเงางาม หางสั้นป้อมกลมมน ระยางค์ขาทั้ง 4 ข้างมีความสั้นน่ารักและมีส่วนหัสที่ใหญ่โตทรงสามเหลี่ยมจนถูกเรียกว่า “น้อง!” พบได้ทั่วไปตามเกาะในประเทศอินโดนีเซีย อิเรียนจายา นิวกินี และออสเตรเลีย แถบพื้นที่มีสภาพแวดล้อมป่าไม้อุดมสมบูรณ์ แต่พบมากที่สุดในอินโดนีเซีย ซึ่งแท้จริงในประเทศญี่ปุ่นก็มีให้เห็นอยู่บ้างแต่ด้วยความที่พบน้อยและรูปร่างแปลกทำให้เกิดเป็นต้นแบบความเชื่อว่าเจ้าจิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงินคือสัตว์ประหลาดกึ่งงูอ้วนนามว่า “สึชิโนะโกะ” ตามตำนานวัฒนธรรมที่ญี่ปุ่นเชื่อเรื่องผีและสิ่งเหนือธรรมชาติอยู่แล้ว โดยจิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงินมีอาหารธรรมชาติของมัน คือ แมลงตัวเล็ก หอยทาก และหนู การดำรงชีวิตของ “จิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงิน” “จิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงิน” เมื่ออายุโตเต็มวัยได้ 2 ปีจะถึงวัยเจริญพันธุ์ ในขณะผสมตัวผู้จะกัดบริเวณคอของตัวเมีย ซึ่งอาจ ทำให้เกิดรอยกัดหรือบาดแผลได้ ซึ่งเป็นธรรมชาติของสัตว์ชนิดนี้ ก่อนจะถึงเวลาแล้วออกลูกเป็นตัว ครั้งละประมาณ 6-8 ตัว ขนาดโตเต็มที่ได้ถึง 45 […]

ในครั้งนี้ ผมจะมาแนะนำสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีขนาดเล็กและเลี้ยงง่าย ซึ่งหลายๆ คนอาจจะคาดไม่ถึงว่ามีสัตว์ชนิดนี้อยู่ด้วยในวงการสัตว์เลี้ยง วันนี้ เราจะมารู้จักกับ ปูแสมก้ามแดงกัน ข้อมูลคร่าวๆ       ปูแสมก้ามแดง (Red Claw Mangrove Crab; Pissiderma Bidens)  เป็นปูขนาดกลางยาวถึง 7 เซนติเมตร ที่พบในแถบทะเลอินโดแปซิฟิก มักพบตามป่าริมหาด ป่าชายเลน ปากแม่น้ำ หาดเลนและหาดทรายตามสถานที่ต่างๆ พบได้ตั้งแต่โอกินาว่าจนใต้สุดถึงปาปัวนิวกีนี เป็นปูที่มีพฤติกรรมหากินกลางคืน มีจุดเด่นคือก้ามสีแดงสด และมีขาสองคู่ที่วิ่งได้รวดเร็ว ปูแสมก้ามแดงนั้นปัจจุบันเพาะขยายพันธุ์ได้ในสถานีเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำของไทย และไม่จัดเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง        พฤติกรรมของปู มักเป็นสัตว์ขี้อายที่ไม่ชอบการสัมผัส การจับเล่นบ่อยๆ อาจจะทำให้ปูบาดเจ็บหรือติดเชื้อโรคจากมนุษย์ได้ ปูแสมก้ามแดงก็เหมือนปูในริมชายทะเลชนิดอื่นๆ จำเป็นต้องมีน้ำตื้นๆ เพื่อให้เหงือกชุ่มชื้น แต่ก็ไม่ลงแช่น้ำนานๆ และมักจะเดินไปมาหาอาหารบนบกมากกว่า        ในรูปที่มีการแนบนี้ เป็นปูแสมก้ามแดงอายุ 1  ปี หากเลี้ยงดีๆ อายุไขอยู่ได้ถึง 7 ปี ขนาดที่เลี้ยงและสภาพแวดล้อมเนื่องจากปูแสมเป็นสัตว์ที่อาศัยสลับไปมาทั้งบนบกและในน้ำ ที่เลี้ยงจึงต้องมีดินให้ขุดรูอาศัยและต้องมีกระบะน้ำให้ลงไปแช่น้ำได้ยามต้องการ ควรจะมีพื้นที่ขึ้นลง […]

ฮันนีพอสซัม (ชื่อวิทยาศาสตร์: Tarsipes rostratus) เป็นสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องขนาดเล็กชนิดหนึ่ง จัดเป็นเพียงชนิดเดียวเท่านั้นที่อยู่ในสกุล Tasipes และวงศ์ Tarsipedidae) ฮันนีพอสซัม เป็นสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องเพียงชนิดเดียวเท่านั้นที่ยังหลงเหลืออยู่มาจนถึงปัจจุบัน ขณะที่สัุตว์ที่ใกล้เคียงกันชนิดอื่น ๆ ได้สูญพันธุ์ไปหมดแล้ว มีรูปร่างคล้ายหนูหรือหนูผี มีความยาวเพียง 6.5–9 เซนติเมตร จัดเป็นสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลก ฮันนีพอสซัม มีอายุขัยโดยเฉลี่ยเพียง 1–2 ปีเท่านั้น เป็นสัตว์ที่ออกหากินในเวลากลางคืน พบกระจายพันธุ์เฉพาะพื้นที่ที่แห้งแล้งทางตะวันตกเฉียงใต้ของออสเตรเลีย โดยกินน้ำต้อยและเกสรจากดอกของต้นแบงเซีย ซึ่งเป็นพืชดอกพื้นเมืองของออสเตรเลีย โดยใช้ลิ้นที่ยาวที่บริเวณตอนปลายมีลักษณะคล้ายแปรงหรือหวีตวัดกิน จากจะงอยปากที่ไม่มีฟัน และยาวบาง ฮันนีพอสซัมตัวเมียสามารถกินน้ำต้อยได้มากถึงร้อยละ 10 ของน้ำหนักตัวในแต่ละคืน ฮันนีพอสซัม จึงเป็นสัตว์ที่ช่วยในการผสมเกษรของต้นแบงเซีย นอกจากจะเป็นสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องขนาดเล็กแล้ว ตัวอ่อนแรกเกิดของฮันนีพอสซัมยังถือเป็นตัวอ่อนของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เล็กมากที่สุดอีกด้วย โดยมีน้ำหนักตัวไม่เกิน 5 มิิลลิกรัมเท่านั้น

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Phascolarctos cinereus ลักษณะ : เนื่องจาก ดูคล้ายหมี จึงถูกเรียกว่า หมีโคอาลา แต่ความจริง เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีกระเป๋าหน้าท้อง ตัวเมียมีกระเป๋าหน้าท้องสำหรับเลี้ยงลูกอ่อน โดยกระเป๋าจะกลับหัวลง ไม่เหมือนของจิงโจ้ คำว่า “โคอาลา” มาจากภาษาอะบอริจินส์ (ชนพื้นเมืองของออสเตรเลีย) มีความหมายว่า “ไม่กินน้ำ” เนื่องจากเป็นสัตว์ที่แทบไม่ดื่มน้ำเลยเพราะได้รับน้ำเพียงพอจากอาหารที่กินอยู่แล้ว โคอาลา ตัวผู้ สูงราว 78 เซนติเมตร ตัวเมียสูง 72 เซนติเมตร โคอาลาทางใต้ จะใหญ่กว่าทางเหนือ ตัวผู้น้ำหนักเฉลี่ย 11.8 กิโลกรัม ขณะตัวเมียอยู่ที่ 7.9 กิโลกรัม ส่วนโคอาลาทางเหนือ ตัวผู้น้ำหนักเฉลี่ย 6.5 กิโลกรัม ในขณะที่ตัวเมียอยู่ที่ 5.1 กิโลกรัม โคอาลาแรกเกิด หนักเพียง 0.5 กิโลกรัม ถิ่นอาศัย : อยู่ในป่าที่มีต้นยูคาลิปตัส ปัจจุบันพบได้ที่ รัฐควีนส์แลนด์,นิวเซาท์เวลส์, รัฐวิกตอเรีย และ รัฐเซาท์ออสเตรเลีย อุปนิสัย […]

ชื่อวิทยาศาสตร์ Hyphessobrycon eques (Steindachner, 1882) ชื่อสามัญ : Serapae tetra, Jewel tetraชื่อไทย : ปลาเซอร์เป้เตตร้า ปลาเซอร์เป้เตตร้า หรือที่ตลาดเมืองไทยมักนิยมเรียกกันว่าปลาเซเป้เตตร้านั้น มีถิ่นกำเนิดแถบลุ่มน้ำอะเมซอน ประเทศปารากวัย ทวีปอเมริกาใต้ เป็นปลาขนาดเล็กอีกชนิดหนึ่งที่มีความน่ารัก และเลี้ยงง่าย ลักษณะทั่วไปของปลาเซอร์เป้เตตร้าลำตัวของปลาชนิดนี้มีสีน้ำตาล ออกแดงหรือส้ม ครีบหลัง และครีบท้องมีสีดำ ปลายครีบมีสีขาว บริเวณลำตัวด้านหลังของเหงือกมีจุดสีดำประแต้มอยู่ข้างละจุด และเห็นเด่นชัด แต่เมื่อปลาอายุมากขึ้นจุดสีดำนี้ค่อย ๆ จางหายไป จัดว่าเป็นปลาที่มีความอดทนค่อนข้างเลี้ยงง่าย ในธรรมชาติปลาชนิดนี้อาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ ๆ ตามพุ่มไม้น้ำในแม่น้ำ ลำธาร ที่มีกระแสน้ำไหลผ่านอยู่ตลอดเวลา กินได้ทั้งพืชและสัตว์ที่มีขนาดเล็ก แต่ในตู้เลี้ยงสามารถกินอาหารสำเร็จรูปได้ ดังนั้น จึงทำให้ปลาชนิดนี้ค่อนข้างเป็นปลาที่มีความอดทน และแข็งแรงมากเป็นพิเศษ การเลี้ยงดูไม่ยุ่งยาก เป็นปลาที่ทนทานเหมาะสำหรับมือใหม่ เพียงแต่ควรเลี้ยงในตู้ที่มีความจุน้ำไม่ต่ำกว่าร้อยลิตร และเลี้ยงเป็นกลุ่มสักสิบตัวขึ้นไป ควรปลูกพันธุ์ไม้น้ำให้หนาแน่น และควรให้กระแสน้ำหมุนเวียนมาก ๆ เพื่อให้ปลารู้สึกเหมือนอยู่ในธรรมชาติมากที่สุด ปลาตัวผู้เมื่อโตเต็มวัยอาจก้าวร้าวบ้าง หากต้องการเลี้ยงรวมกับปลาอื่นในตู้เล็กควรเลือกปลาที่ว่ายน้ำปราดเปรียวว่องไว เซอเป้ เตตร้า กินอาหารค่อนข้างจุและเร็ว จึงไม่ควรให้มากเพราะจะทำให้น้ำเสีย การคัดแยกพ่อแม่พันธุ์ปลาเซอร์เป้เตตร้าเพศผู้ส่วนมากมีสีสันออกแดงเข้มสดกว่าปลาเพศเมีย […]

ปักกิ่ง เป็นสุนัขขนาดเล็กที่น่าสนใจสายพันธุ์หนึ่ง พวกมันมีบุคลิกลักษณะผสมกันระหว่างความน่ารักประหลาด ๆ มีหน้าตาสั้น ๆ แบน ๆ จมูกทู่ ๆ ตากลมโต และยังขึ้นชื่อในเรื่องความทรนง เคยได้รับฉายา “ราชาแห่งสุนัข” ด้วยแน่ะ สำหรับในประเทศไทยเรา สุนัขพันธุ์ปักกิ่งเคยเป็นสุนัขที่ฮอตฮิตอยู่ในช่วงเวลาหนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ลดความนิยมลง เพราะสายพันธุ์แท้ ๆ ในปัจจุบันเริ่มหายาก  การเลี้ยงดูค่อนข้างลำบาก และอากาศในบ้านเราเป็นศัตรูตัวฉกาจของปักกิ่ง แต่ก็ยังคงผู้คนจำนวนไม่น้อยที่หลงใหลในเสน่ห์ของสุนัขพันธุ์นี้ ลักษณะนิสัยและพฤติกรรมทั่วไปของสุนัขพันธุ์ปักกิ่ง           ถึงแม้จะเคยเป็นสุนัขที่ได้รับการดูแลอย่างดีอยู่ในวัง แต่สุนัขพันธุ์ปักกิ่งก็มีนิสัยกล้าหาญเกินตัว ไม่เกรงกลัวอะไรง่าย ๆ แม้จะเป็นสุนัขตัวเล็ก ๆ พวกมันไม่เคยมีประวัติเรื่องวิ่งหนีหางจุกตูด ทั้งยังเป็นสายพันธุ์ที่แข็งแรง ทรหดอดทน ฉะนั้น จึงทำหน้าที่เฝ้าบ้านได้เป็นอย่างดี และที่เด่นชัดเป็นที่สุด ก็คือความเป็นตัวของตัวเอง ไม่ประจบประแจง ไม่เจ้าเล่ห์ และเลี้ยงง่าย ทั้งยังรักและซื่อสัตย์ต่อเจ้าของอย่างยิ่งด้วย           นอกจากนี้ สุนัขพันธุ์ปักกิ่งยังสุภาพ เป็นมิตร รักสนุกและชอบเล่น แม้ว่าในบางอารมณ์สุนัขพันธุ์ปักกิ่ง จะดื้อดึงไปบ้าง แต่นั่นก็เพราะความเป็นตัวของตัวเอง รักอิสระ ไม่ชอบให้ใครบังคับ […]

1.ปลาทองตาโปนสีแดง หรือเป็นปลาทองตาโปนที่มีสีแดงตลอดทั้งลำตัว ชาวญี่ปุ่นเรียกพันธุ์นี้ว่า Aka Demekin 2.ปลาทองพันธุ์เล่ห์ หรือที่คนไทยมักนิยมเรียกกันจนติดปากกันว่า “ปลาลักเล่ห์” เป็นปลาทองตาโปนที่มีสีดำตลอดทั้งลำตัว นอกจากนี้ยังแบ่งออกเป็นสายพันธุ์ย่อยต่าง ๆ ออกไป เช่น– พันธุ์หางตุ๊กตา ปลายหางของปลาจะเรียบเสมอกันจนดูคล้ายกระโปรง– พันธุ์หางยาวธรรมดา ซึ่งเป็นปลาที่มีราคาแพงกว่าชนิดหางตุ๊กตา– พันธุ์เล่ห์นาก หรือ ลักเล่ห์นาก– พันธุ์แพนด้า ที่มีสี Marking คล้ายหมีแพนด้า โดยเฉพาะตรงส่วนหน้า (พันธุ์ใหม่สุด) 3.ปลาทองตาโปน 3 สี คนไทยมักนิยมเรียกกันว่า “ลักเล่ห์ 5 สี” นั่นเอง ลักษณะเด่นของปลาทองพันธุ์นี้ก็คือ ตาของปลาจะยื่นโปนออกไปข้างหน้าจนดูคล้ายกับกล้องส่องทางไกล จึ่งมีชื่อภาษาอังกฤษว่า “Telescope Eyes” ลักษณะของตาปลาทองชนิดนี้ที่ดีควรจะต้องโต และตาสองข้างต้องมีขนาดเท่า ๆ กัน แก้วตาควรจะกลมไม่แบน ปลาชนิดนี้เมื่ออายุยังน้อยลูกตาจะไม่โปนออกมา โดยทั่วไปเมื่อลูกปลามีอายุได้ 3-6 เดือน ลูกตาจึงจะค่อย ๆ ยื่นโปนออกมาชัด หากตาโปนขึ้นเพียงข้างเดียวจะทำให้ปลาด้วยราคาถูกลงทันที โดยมากปลาทองตาโปนหากผู้เลี้ยง ๆ ไม่ดี […]